3 mei 2019
Woensdagavond 1 mei 2019; wat een leuk afscheidsfeestje van een collega moest worden, liep anders dan verwacht…
Afscheidsfeestje vond plaats in de koffie corner van het kenniscentrum in het Zaans Medisch Centrum. Toegang was via het laboratorium. Jassen werden opgehangen in de garderobe van het kenniscentrum. Ook daar heb ik mijn jas opgehangen. Omdat het na werktijd was en goed vertrouwen van collega’s heb ik mijn autosleutel, ziekenhuis toegangspas en telefoon met in het hoesje alle belangrijke pasjes in mijn jaszakken achter gelaten.
Leuk feestje. Met de nodige collega’s gezellig bij gepraat en natuurlijk lekkere hapjes. Woensdagavond is ook mijn dansavond, dus vanaf half 7 begon ik mensen gedag te zeggen. Ongeveer om kwart voor 7 kwam ik bij mijn jas…. en zag meteen dat mijn jaszak open stond en de telefoon met de pasjes weg was. De ruimte van de garderobe overal gekeken, geen telefoon te zien. Ik raakte op dat moment al licht in paniek. De route terug naar de auto zorgvuldig terug gelopen en op alle mogelijk plekken gekeken. Bij de auto overal op en onder gekeken, ook zonder de telefoon te vinden. Bij de beveiliging van het ziekenhuis navraag gedaan. Helaas hangen er in dat gedeelte van het ziekenhuis geen camera’s. En voor de rest kon hij niets voor me doen.
Maar weer even terug naar het kenniscentrum. Collega’s die er nog waren probeerde mijn mobiel te bellen en hebben meegedacht wat te doen.
Toch maar snel naar huis. Martijn had ik intussen ingelicht en die was al bezig instanties te bellen. Samen hebben wij alle passen en de telefoon laten blokkeren. Daaruit begrepen we al van de bank dat er in een coffeeshop in Zaandam 2 bedragen contactloos betaald zijn. In deze coffeeshop hangen genoeg camera’s. Natuurlijk ook politie gebeld. Maar voor aangifte is een afspraak nodig. Die nacht hebben we beide zoals verwacht erg slecht geslapen.
Donderdag meteen naar de gemeente om id kaart en rijbewijs opnieuw aan te vragen. Meteen even door naar de telefoon winkel om een simkaart en nieuwe telefoon te regelen. Daarnaast een brief op de bus gedaan, gericht aan de klachten commissie van het zmc. Het is erg dom en naïef van mij geweest om zulke belangrijke dingen in mijn jaszak achter te laten. Maar het schaadt enorm mijn vertrouwen, dat iemand, ik hoop zo niet een directe collega, in een ruimte die alleen toegankelijk is met een toegangspas, de brutaliteit heeft gehad om mijn eigendom van mij te ontvreemden.
Vandaag eindelijk aangifte kunnen doen. Nadat het proces verbaal opgemaakt is, gaan ze kijken of er reden genoeg is om er een zaak van te maken en zo nodig om camera beelden op te vragen.
Vandaag mijn nieuwe telefoon kunnen ophalen. De komende dagen zullen mijn passen ook weer worden toegestuurd. Materiële zaken zijn gelukkig altijd te vervangen. Maar het vertrouwen in de mens is hierdoor enorm geschaad….
onzekanjersblog 