16 april 2021
Gisteren hadden we als ouders nog een lastig evaluatie gesprek bij Triversum. Waar staan we nu, wat verwachten we nog van de begeleiding en wat hebben we nu nog nodig.
De meeste dagen gaat het goed, maar de dagen die niet goed gaan wegen zwaarder. Niet voor niets zeggen ze dat ouders van kinderen met autisme tot 4x meer zoveel stress ervaren.
De begeleiding voor ons gaat nog door, omdat er misschien nog gewonnen kan worden in het acceptatie proces. Door dit gesprek beseffen we allebei dat we in verschillende fases zitten van acceptatie, dat wij ouders zijn van 2 prachtige zonen, maar wel met een beperking.
Vanuit ons kwam de vraag waarom de begeleiding van Tim na een paar sessies niet door is gegaan. Daar wordt onderzoek maar gedaan en horen we binnenkort meer over.
Vandaag de spannende controle bij de revalidatie arts. Deze keer mag papa een keer mee. De schoenen van Tim blijken van binnen kapot te zijn, dus meteen door naar de schoenmaker voor een reparatie.
Bij lichamelijk onderzoek blijkt dat Tim nog maar net op platte voeten kan staan…. en dit betekent maar 1 ding; gips.
Door het tenenlopen wat voort komt uit gedrag (ass) en gewenning, is zijn kuitspier verkort. Jaren van fysio en aangepaste schoenen is er geprobeert om deze stand van lopen te corrigeren, helaas nu zonder gewenst resultaat. Zijn kuitspier, beide benen zullen in oktober in het gips worden gezet. Waardoor een dwang stand ontstaat, met als bedoeling dat de kuitspier weer langer gaat worden. In eerste instantie voor 4 weken en daarna wordt bekeken of dit verlengd word.
De eerste week zal zwaar worden, voor ons en voor Tim. Er is geen garantie dat het voldoende of blijvend resultaat geeft, maar een andere oplossing is er nu niet.
Dit nieuws vandaag te krijgen heeft ons en ook Tim van slag gemaakt. Gelukkig hebben we een fijn weekend op de camping (seizoensplek) voor de boeg.
onzekanjersblog 