7 februari 2023
Zoals bekend was, heeft (Laksmi) family supporters begeleiding met de jongens afgerond. Er volgt later nog een evaluatie met ouders. De intake van de Zorgcoach heeft nog niet plaats gevonden.
Nu we “tussen wal en schip zitten ” qua begeleiding, is het Daan die ons bezorgd maakt. Hij is heel erg met de dood bezig. Van de week savonds zei uit het niets dat hij zelfmoord gedachten had. Na lang doorvragen bleek hij dat in het vorig schooljaar te hebben vanwege pestkoppen, maar dit schooljaar gelukkig niet. Paar dagen later kan hij heel verdrietig worden bij het idee als papa, mama en Tim dood zouden gaan en hij alleen achter blijft. Vanmorgen; mama zou je opgelucht zijn als ik dood ben?
Ik neem zijn gedachten zeker wel serieus en praat er met hem over. Als ik vraag of hij er met iemand anders over wil praten, zegt hij dat het allemaal niet zo erg is….
Onze zorgen toch gedeeld met Laksmi en de juf van Daan. Laksmi reageert in eerste instantie niet. Op school wordt er wel een en ander in werking gezet. De juf heeft mijn bericht doorgestuurd naar de intern begeleider. Die bericht mij, dat de orthopedagoog van school, Daan binnenkort uit de klas haalt voor een kindgesprek.
Blij om te horen dat onze zorgen serieus nemen. De dood is een vaak terug kerend onderwerp bij mensen met autisme, dus er gaan niet meteen alle alarmbellen af als Daan hierover begint. Maar we willen het ook zeker niet wegstoppen.
Hij wordt ouder, maar is nog niet aan het puberen. We merken wel dat hij meer over bepaalde onderwerpen gaat nadenken. Gelukkig is hij open naar ons toe en kunnen we ook goed met hem over de meeste onderwerpen praten.
onzekanjersblog 