Gewoon eten

5 oktober 2020

Eten en autisme is een dingetje. Soms gewoon een groot ding.

Zowel Daan als Tim hebben moeite gehad met de borstvoeding. Bij Daan waren wij als ouders onervaren en we hadden een kraamverzorgster die net klaar was met haar opleiding. We hadden een goede klik met haar, maar zij had niet de ervaring die wij nodig hadden. Achteraf gezien dan. Toen wij uiteindelijk met Daan in het ziekenhuis belande, zag de lactatiedeskundige al heel snel dat zijn drinktechniek niet goed was. Na een heftige en vooral emotionele week, zijn we met een kolfmachine thuisgekomen  en kreeg Daan de borstvoeding alleen nog maar via een fles. Uiteindelijk heb ik 6 weken afgekolfd, daarna zijn we volledig overgegaan op flesvoeding. Daarna ging elke overgang met problemen. Zowel van Nutrilon 1 naar Nutrilon 2. Maar ook van flessenvoeding naar vast voedsel ging niet vanzelf. Toen kwamen we al snel in contact met een logopedist. Die eigenlijk alleen mee keek en vertelde dat wij als ouders heel goed deden.

Nog in de zwangerschap van Tim had ik al aangegeven dat wanneer de borstvoeding noet zou lukken, ik meteen over wilde gaan naar flesvoeding. Op dag 2 na de geboorte van Tim bleek al dat hij ook niet goed dronk. In overleg met de verloskundige meteen over op flesvoeding. Wat een verademing. Geen gestress en vooral geen gedoe.

Voor mijn werk neem ik ook bloed af op de verpleegafdeling van het ziekenhuis. Vooral op de kraamafdeling als er een baby aan de borst lag, bekroop mij het gevoel van jaloezie. Er is niets mooier dan je kindje aan de borst. Ik had ook heel graag borstvoeding willen geven. Maar als het niet lukt, om wat voor reden dan ook, is het ontzettend fijn dat er een andere mogelijkheid is, in de vorm van flesvoeding.

De jaren daarna waren we alleen verbaasd over Tim zijn eetgedrag. We waren immers Daan gewend. Tim at alles wat we hem voor zette. En at ook veel sneller met bestek.

Nu zijn er nog steeds problemen met eten. Vooral met Daan. Tim is af en toe erg langzaam met eten, vooral met het ontbijt en natuurlijk als er niet veel tijd voor is. Maar hij eet eigenlijk wel alles.

Daan daar en tegen…. brood en fruit eet hij gelukkig wel. Maar het warme eten zorgt hier vaak voor drama’s. Als hij het bij het aan tafel gaan al niet aan staat wat er op zijn bord ligt, begint de strijd al meteen. Sinds dit jaar krijgen we hem soms zover dat hij in ieder geval zijn eten moet proeven, voordat hij kan zeggen dat hij iets niet lust. Op zulke dagen zijn we dan al blij als hij zijn frikadel op heeft en een paar aardappeltjes.

Kiest hij zelf in de winkel een speklapje uit als vlees, zal hij dat diezelfde avond misschien wel eten. Maar als wij later nog een keer speklap eten, eet Daan het absoluut niet meer.

‘Viese’ macaroni (met saus, groenten en vlees) eet Daan niet. Voor hem alleen schone macaroni. Kale macaroni met geraspte kaas. En sindskort met tomatenketchup. Maar lasagne eet hij zonder probleem.

Vorige week was het bijna elke dag weer drama met het ontbijt, vooral met Tim!? Dus gezamenlijk besloten om vanille vla met apen noten (soort cornflakes) te eten. Vind Daan normaal ook heerlijk. Zaterdagochtend was Daan die als eerste zijn ontbijt op had. Hoe anders is het zondagochtend… na 2 happen zegt hij al dat hij het niet lust. Inclusief tranen en geschreeuw… martijn wil een deal met hem maken dat hij 6 happen eet. Daar maakt Daan zo drama van dat hij met nog eten in zijn mond begint te kokhalzen… Martijn stuurt hem nog naar de wc om te spugen, maar was al in de woonkamer gebeurt….

Op dat soort momenten sta je als ouder eigenlijk machteloos. Straffen heeft niet zoveel zin en daardoor escaleert het alleen maar. Hoe gaan jullie hiermee om?